8 خرداد

ترتیب از کلمه مهم تر است. گاهی می میراند. گاهی زنده می کند، اینکه به وحشت و یا حتی به قدرت و حرکت می اندازد که دیگر هیچ ...

"جاودانه" از آن کلمه های بی ترتیب؛ لرزانداز است. هرجا که بیاید، تمام دیگران را با خود می بَرَد در قعر.

و "تو" از آن کلمه هایی هستی که از جاودانه هم، جاودانه تری ... 

می گفت فهمیدن درد داره.

می گفتم دردش برای اینه که می دونی هنوز همه اش رو نمی دونی.

وگرنه وقتی برسه وقتش که همه اش رو بدونی؛ بی تعلل رها می شی.

از هجوم هرچی که هست.

می گفت حتی اشک!؟

- حتی اشک..

دستکش های وحشتم را درآوردم
قلم شهامتم را برداشتم
و نوشتم
و نوشتم
او گفت مگر می شود که بر باد بروی
مگر می شود که از یاد بروم
اما دیگر یادش نبود، یادی از بودنش نبود
که گوشی از گوشه اش باشد که بشنود،
که تنها پروانه ها هستند که با باد می روند
و خاکسترهای ماهی های اسیر تُنگ های تَنگ و تُرش که بر باد می روند
...

به وقت نیایش، به قلم پروانه ی کوچک لاجوردی

بین میلیــــون ها نفر، 27 سال پیش؛

توی یک چنین روزی،

من "هم"،

نه خالی از هیچی،

که با کوله باری از ژنها و شرایط بسیار خوب، خوب، متوسط، بد و بسیار بد؛

                                                         به دنیا اومدم.

با کوله باری از اجبار که مابقیش رو نه؛ اما بعضی هاشو تونستم که با اختیار،

به نحوی نیک تغییر بدم و همین من، شما و در نهایت ما را بس.